Του Γιώργου Παπούλια*

Τις τελευταίες μέρες είδαμε το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης να υποβιβάζεται ξανά στη συνήθη υπόγεια διαλεκτική μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ. Με προεξάρχοντες τους πολιτικούς αρχηγούς τους και συνοδεία τα ένθεν – κακείθεν «φάλτσα» λοιπών στελεχών, γίνεται φανερή η προσπάθεια των δύο κομμάτων να συντηρήσουν στον πολιτικό διάλογο ποινικά διωκόμενα πρόσωπα, τρομοκρατία, πολυτεχνείο, εμφύλιο και οτιδήποτε άλλο εξεγείρει το θυμικό και τα πάθη των κομματικών τους ακροατηρίων.

Την ώρα που Ελλάδα και Ευρώπη βιώνουν την πιο έντονη και επιδραστική ενεργειακή κρίση μεταπολεμικά κι ετοιμάζονται για τον δυσκολότερο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών, με έναν κανονικό πόλεμο να μαίνεται εντός ευρωπαϊκού εδάφους και αρκετούς άλλους (οικονομικούς, ενεργειακούς, δημογραφικούς, περιβαλλοντικούς, γεωπολιτικούς κ.α.) να υποβόσκουν και να απαιτούν σοβαρό προγραμματισμό, ακριβείς κινήσεις και εθνική εγρήγορση.  Με τον πληθωρισμό να καλπάζει, τα εισοδήματα να πλήττονται καθημερινά, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια να διευρύνονται ως κυρίαρχα κοινωνικά συναισθήματα.

Ταυτόχρονα, κι ενώ συμπληρώνουν σχεδόν δύο τετραετίες διαδοχικών κυβερνήσεων, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δεν έχουν να επιδείξουν ούτε μισό βήμα μεταρρυθμιστικής παρέμβασης στα ζητήματα που προκαλούν την μεγαλύτερη απέχθεια και αποχή των πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα και τη λειτουργία της δημοκρατίας: Την διαφάνεια, την λογοδοσία, τον κομματικό πελατειασμό, την ευνοιοκρατία των ημετέρων, τη λειτουργία των ανεξάρτητων αρχών, την μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό της δικαιοσύνης, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ κ.α. Οι τελευταίες παρεμβάσεις σε αυτούς τους τομείς, όπως η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, ο Οικονομικός Εισαγγελέας, η Αρχή για το Ξέπλυμα, η Ενιαία Αρχή πληρωμών κλπ πραγματοποιήθηκαν από την πρώτη «ματωμένη» μνημονιακή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και έκτοτε οι αλλαγές σε αυτή την κατεύθυνση όχι μόνο δεν συνεχίστηκαν αλλά σχεδόν υπονομεύτηκαν και περιορίστηκαν.

Αντί λοιπόν να συζητάμε καθημερινά και ειδικά σε επίπεδο κοινοβουλίου για όλες αυτές τις αφενός αναγκαίες πρωτοβουλίες που θα ανακόψουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις των συνεχιζόμενων κρίσεων και αφετέρου τις τολμηρές τομές που θα αναβαθμίσουν την αξιοπιστία της πολιτείας απέναντι στον λαϊκισμό και την απομάκρυνση των πολιτών από την συμμετοχή και την δημοκρατική λειτουργία, παρακολουθούμε την συνεχή παραγωγή και διασπορά νέων μορφών δηλητηρίου και οξέως στον πολιτικό διάλογο. Με απόλυτη ευθύνη και αλληλεπίδραση τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, ελλείψει θέσεων και προτάσεων και μπροστά στην συνεχή υποχώρηση των ποσοστών τους στις μετρήσεις κοινής γνώμης.

Μπροστά σε αυτή την έκδηλη πολιτική αβελτηρία ανοίγεται το πεδίο δράσης και ευθύνης του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ ως κοινοβουλευτικού πυλώνα ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου, αντιπολιτευτικού ελέγχου και κατάθεσης επεξεργασμένων προγραμματικών θέσεων με στόχευση στο μέλλον, στην άρση των αδικιών που μεγέθυναν οι κρίσεις και με όραμα στήριξης της (πολλαπλά πληττόμενης) νέας γενιάς να μείνει στον τόπο της να σταθεί στα πόδια της. Απέναντι σε όλη αυτή την τεχνητή πόλωση και τοξικότητα, στην οποία η κοινή γνώμη γυρνά την πλάτη και αδιαφορεί, η υπεύθυνη πολιτική δύναμη της κεντροαριστεράς, εμπνεόμενη από τις αρχές της σοσιαλδημοκρατίας και της μεγάλης μεταρρυθμιστικής της παρακαταθήκης μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική λύση και το καταφύγιο των πολιτών που αποστρέφουν το πρόσωπο τους στον καθημερινό διαλεκτικό κατήφορο των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Να ορθώσει ανάστημα στην τοξικότητα και παραφράζοντας την ιστορική ρήση του Η. Ηλιού, να προειδοποιήσει τους δύο λασπο-μάχους πως «εμείς, θα σας ταράξουμε στην σοβαρότητα». Ιστορική ευκαιρία και καθήκον.

*Ο Γιώργος Παπούλιας είναι Πολιτικός επιστήμονας και Επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΣΟΣΙΑΛ. Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ στις 19/7/2022